Great Ocean Road-Grampians

Great Ocean Road- Grampians
Het eerste deel van ons tripje in Zuidelijk Australië, zal ons brengen van Melbourne tot in de Grampians. We pikken de campervan op bij KEA in Melbourne. Daar blijkt dat de DVD speler al niet compatibel is met de filmjes van de meisjes en dat we over een verouderde camper mogen beschikken. KEA beweert altijd dat in Australië zijn wagenpark max 2.5 jaar oud is, maar de onze is nog een jaartje ouder. We zitten vast gedurende meer dan 3 uur op den depot van KEA maar kunnen dan beginnen aan de eerste etappe van onze roadtrip (het rijdende gedeelte) in Australië. We kamperen in Geelong, het stadje waar de Great Ocean Road begint, deze staat bekend om zijn geweldige baaien, surfstranden, uitzichten, enz… ’s Avonds zijn we uitgenodigd door George Mykytenko (alias Big George). Deze man en zijn gezin hebben we leren kennen in Rotorua en hij heeft ons toen gezegd maar iets te laten weten alvorens we binnenspringen. We worden in de watten gelegd door zijn vrouwtje en die heeft voor de meisjes speciaal soep en gehaktballen gemaakt, voor ons heeft ze nog Jelly en Cheesecake gemaakt. Het scheelt niet veel of we komen dan ook op de camping aan als Big Sven en Big Eline. ’s Morgens vertrekken we dan richting Torquai. Dit is het mekka van de surfsport in Australië en de bakermat van grote merken als Ripcurl, Quicksilver, Roxy, … Onze meisjes hebben wel zin in een klein shoppinguitstapje en Eline vindt dat ze ook wel toe is aan een nieuw badpak. We besluiten de uitstap met enkel een nieuwe bikini voor… Sam en Febe. Onze 2 surfbabes zijn klaar voor een nieuwe zomer editie Down Under en backhome. We rijden verder en passeren Bells Beach. Dit is één van de beste surfspots in de wereld, helaas lijkt het vandaag meer op een wasmachine en is er dus weinig surfvibe te bespeuren. Dan maar doorrijden en genieten van de mooie uitzichten langsheen het parcours. Vandaag is het weer niet echt van de partij en we hopen dat we toch nog het echte Austalian Summer gevoel te pakken kunnen krijgen. Onderweg stoppen we eerst nog even aan de Anglesea Golf Club. Deze is jaren geleden gesticht op een plek waar vele kangoeroes huishielden. Vandaag de dag moeten de golfers dus nog steeds proberen om af te slaan en geen kangoeroes te mollen. Over het volledige terrein zitten er ongeveer een 300-tal. Sam en Febe zijn door het dolle heen bij het zien van deze dieren. The Great Ocean Road is een magnifieke weg maar doordat we erg verwend zijn geraakt de laatste 8 weken is het voor ons toch niet het mega “wow-gevoel” dat overheerst. Dit gevoel komt er ’s avonds des te meer wanneer we in The Great Otway National Park besluiten te overnachten onder de Eucalyptus en de Red gum bomen in het Bimbi Caravan Park. Het resultaat is dat we onze slaapplek delen met de koala’s, die enkele meters boven onze camper rustig toekijken hoe onze meisjes eens te meer met andere kinderen de speeltuin inpalmen. ’s Nachts lijken de hemelsluizen maximaal geopend te zijn (op 200 km van ons zijn er trouwens massale overstromingen). We zijn verbaasd als in de ochtend onze camper nog staat op zijn originele plaats en de koala’s nog niet verzopen zijn. We nemen afscheid van de nieuwe vriendjes van Sam en Febe en rijden door langs een weg waar tientallen koala’s kijken hoe goed wij met ons mobiele huis de kronkelige wegen de baas kunnen. We gaan deze namiddag wandelen op 35 meter hoog tussen de toppen van het oorspronkelijke regenwoud dat vroeger de habitat was van de dinosauriërs. De Treetop Fly lijkt ons wel echt iets leuks. Tussen oeroude varens, gumtrees, mossen,… wandelen we via hangbruggen doorheen dit woud. Helaas is het zelfs meer regen dan woud. Na amper een uurtje zijn we doorweekt. De Australian Summer zit blijkbaar aan de andere kant van dit land.(+/-5000km). We besluiten dan maar snel verder te rijden en bereiken de Twelve Apostels. Katholiek als we zijn, besluiten we deze kalksteenformaties dan ook met de nodige egards te benaderen en het is dan ook werkelijk alsof er bovenaardse krachten mee gemoeid zijn. DE ZON!!! Alhoewel we altijd de nodige reserve hebben t.o.v. de toeristische trekpleisters, kunnen we wel stellen dat deze rotspartijen adembenemend mooi zijn. De Million Dollar Views are back. De rest van de rit is even adembenemend. Wat echter ook onze aandacht trekt, is het dashboard van ons mobiel huis. Dit begint méér en méér op een kerstboom te lijken met alle foutmeldingen die erop verschijnen. We besluiten dan ook maar halt te houden in Port Campbell en KEA te bellen voor een check-up. Na amper 370 km blijkt dat we best even bij een Ford garage binnenspringen om dit te laten controleren. We besluiten eerst om nog 80km te genieten van het mooiste stukje Great Ocean Road. Zeker omdat de weergoden ons vandaag extreem goed gezind zijn en we kunnen genieten van prachtig weer. In Warrnambool blijkt dat onze brandstoftank en -toevoer en onze remleidingen voorbestemd zijn voor het hiernamaals. Verder rijden is onverantwoord en de garage kan maar ingrijpen binnen 4 dagen. Wij melden dus aan KEA dat we vannacht hier blijven slapen en dat ze morgen maar een vervangwagen moeten voorzien.
We rijden toch nog naar de dichtstbijzijnde camping en gaan eindelijk van het zonnetje genieten, we springen het zwembad in en gaan nog naar de grootste speeltuin van Australië die zich naast de camping bevindt, pret verzekerd.
De volgende morgen regent het nog maar eens… Wie ooit nog beweerd dat het in Australië altijd mooi weer is… GRRRR!!!
Om 10u komt onze vervangcamper eraan en kan het overladen beginnen. KEA had nog enkel een 6 persoonscamper op voorraad en deze is toch net iets anders dan we gewoon waren. Zo zijn er bijvoorbeeld minder kasten?! Dus is het zoeken om alles kwijt te raken. Na twee uur puzzelen kunnen we dan toch vertrekken naar The Grampians.