Brisbane-Mortsel

Vandaag vertrekken we vanuit Hastings Point naar Brisbane. We nemen eerst nog even afscheid van de vriendinnetjes die we hebben leren kennen op de camping en wisselen zoals steeds e-mail gegevens uit om (mogelijk) in de toekomst nog eens in contact te blijven. We nemen de Coastal Highway naar Brisbane, die ons moet voeren langs de absolute beste surflocaties van de Oostkust met Surfers Paradise als mekka. Wat een bedoeling is ons dat. Het lijkt wel op een soort Las Vegas aan de kust met overal surfshops en wolkenkrabbers die gevuld worden met toeristen die hier absoluut eens willen zien en ervaren waar het surfen en beachlife rond draait. Wij zijn gewoon héél blij dat we aan dit oord géén aandacht hebben besteed en al zeker niet hebben verbleven.
Brisbane, we checken eerst in het hotel in en Sven gaat voor de laatste keer de mobilhome terugbrengen naar Kea. Wederom blijkt dat de maatschappij in niets is te vergelijken met de in NZ. We konden volgens KEA bij hen op zondag terecht van 14u-16u. Sven komt om 14u stipt aan en krijgt te horen dat ze eigenlijk al één uur gesloten zijn. Eline neemt ondertussen de meisjes mee de stad in. Alles toch goed kunnen regelen en daarna gaan we met zijn allen nog even het centrum van de stad in om nog wat te winkelen en een restaurantje mee te pikken. We vinden voor onze meisjes in de plaatselijke surfshop nog 2 trendy pilootbrillen en nog duiksticks voor Sam. We gaan terug naar het hotel om vroeg te gaan slapen, wat lukt, behalve voor Sven want die ontdekt dat er op Sky Sports rechtstreeks de Ronde Van Vlaanderen wordt uitgezonden. Kasseien, valpartijen, helicoptershots waar je ook de duidelijke lintbebouwing ziet, commentatoren die géén snars van de koers kennen en als apotheose de overwinning van Tommeke, Tommeke, Tommeke Boonen. Het typische Vlaamse zondagmiddaggevoel overvalt Sven. Alleen zit hij in bermuda, is het buiten nog 24° en pikdonker.
De laatste volledige dag in Australië (voorlopig???). We hebben een dagje Brisbane gepland. De stad is duidelijk een stad die volop aan het investeren is voor de toekomst en zeker om jonge mensen aan te trekken. We bezoeken eerst de Botanical Gardens en gaan dan aan de kant van de rivier (de Brisbane) een terrasje doen en een klein hapje eten. We nemen nog een kleine ferry tot achter de hoek van het hotel en gaan daar ons zwemgerief oppikken om ons te begeven naar de Zuidelijke oever. (Linkeroever bij ons). Hier op de South Banks is er op 15 jaar tijd een volledig nieuw kwartier uit de grond gestampt op de grondvesten van de oude expogebouwen uit 1988. In een gloednieuwe bibliotheek maken we dankbaar gebruik van 30 minuten gratis internet. We wandelen dan langs de oever naar The Brisbane Wheel. Een reuzenrad dat identiek is aan dat van Londen. De meisjes vinden dit reuzenmooi en wijzen in het rond wat ze allemaal zien. Als volleerde stadsgidsen krijgen Eline en Sven daarenboven nog uitleg over de verschillende uitzichten. Het traveller-gen is bij beide meisjes al duidelijk ontwikkeld. We zullen maar al beginnen sparen voor wanneer ze binnen enkele jaren op AFS, Erasmus, globetrotten,… willen gaan. Het is een stralende dag en 30° warm dus de uitgelezen moment om de rest van de namiddag naar de South Banks Laguna te trekken. Ze hebben hier een kunstmatige lagune met speelfonteinen, strand, beachbars,… aangelegd. Wederom genieten onze meisjes (en wij dus ook) van de zeer kindvriendelijke stad. We besluiten nog een laatste keer goed te gaan eten. Chips voor Febe, spaghetti voor Sam en een pizzake voor Eline. Sven houdt het op local food. Moreton Bay Bugs (een soort kreeft). Daarbij nog een lekkere fles Sparkling Wine en 2 tropikallekes (Tropical Fruit Juice) en we genieten van een zwoele avond terwijl we terugblikken op onze reis.
‘s morgens is het tijd om te vertrekken. In Brisbane airport krijgen we het eerst nog even aan de stok met de incheck hostess van dienst. Deze wil ons 50$ per zak aanrekenen die meer weegt dan 23kg. Daar ons totaal de 4x23kg niet overschrijdt, gaan we hier dus niet mee akkoord, houden voet bij stuk en betalen niets. Eline wordt ook nog eens gecontroleerd of ze geen springstoffen bij zich heeft. Buiten het explosieve karakter worden er géén anomalieën vastgesteld en kunnen we dus beschikken. Vlucht 1 verloopt wonderwel, Brisbane-Singapore is ongeveer 8uur vliegen en de meisjes houden zich bezig met filmpjes kijken, spelletjes spelen op de computer en héél véél rondkijken. In Singapore overstappen is niet het aller-prettigst. Een ouderwetse luchthaven met een spuuglelijk tapijt, geen zitplaatsen in de transitzone en 3 uur wachten op een vliegtuig voor aansluiting. Toch houden Sam en Febe op dit late uur (21u-23u) het nog goed vol. Onze globetrotter-sisters aanschouwen ons vliegtuig (de Airbus A380) dat ons naar Londen moet vliegen. Zij zijn klaar om beslag te nemen van de economy klasse en plaveien zich neer op onze plaatsen. Het inslapen verloopt vlotjes en vooral Febe die met haar geringe lengte languit kan gaan, geniet van een lange nachtrust. Sam slaapt goed maar niet al te lang (5 uurtjes), Eline en Sven ook niet al te lang en ook nog eens geradbraakt door de slechte ligpositie. Het ontbijt op het vliegtuig maakt al veel goed. Ondanks de slechte reputatie slaagt Qantas er toch al elke vlucht in om lekkere maaltijden voor te schotelen. In Londen lopen we nog even wat rond en vatten onze laatste vlucht aan. Sam mag nog ruilen van plek om aan de raam te zitten en ze gluren allebei tot Zaventem in zicht is. Terug op Vlaamse bodem. Het zonnetje is aanwezig maar toch voelen onze strandsleffers ineens fris aan. In schril contrast tot de buitentemperatuur is de ontvangst. Hartelijk en warm sluiten we in de aankomsthal onze ouders en broers en zussen in de armen. De meisjes hebben dan weer vooral oog voor hun nichtje Sien en hun pasgeboren neefje Lenn. Thuis aangekomen worden we weeral verrast. Opa (de papa van Sven) en de buren hebben het huis versierd met ballonnen, welkomsttekstjes en verse bloemen.

Het doet deugd om terug thuis te zijn.