Akaroa-Christchurch

Akaroa-Christchurch
We staan op onder een helsblauwe hemel, wat een geschenk om te genieten van de laatste ontspannen dag in NZ en tevens van één van de mooiste delen van het Zuidereiland. We besluiten om na een zonovergoten ontbijt met uitzicht op de baai onze beentjes even te gaan strekken in het dorpje. We wanen ons zowaar in La douce France. De vroegste settlers hier waren van Franse origine en dit wordt hier ook wel als toeristisch gegeven uitgespeeld. Voor ons doet het wel deugd om een Europese manier van denken te ervaren. De huizen zijn hier netjes onderhouden en de meisjes eten aan de rand van het haventje een croissant die gemaakt is volgens de regels van de kunst. Het is hier net iets geraffineerder dan we gewend waren in NZ. De winkeltjes zijn gevuld met prularia en leuke mode-items. We kunnen dus ook niet nalaten om onze meisjes nog eens echt te laten shoppen. Little diva’s in sheepskin boots. Sven kijkt ernaar, vindt ze allebei bloedmooi en betaalt met de glimlach.
“We might not be rich or famous but our girls are priceless.”
Dit is de plek die gekend staat om dolfijnen te spotten of om zelfs ermee te gaan zwemmen. Aangezien we de voorbije weken al wel wat Hector dolfijnen gezien hebben en we in Curio Bay van de DOC parkranger ook vernomen hebben dat we best contact met deze prachtige dieren vermijden, besluiten we om niet in te gaan op de toeristische attracties die hier worden aangeboden. Onze camping beschikt ook over een leuk buitenzwembad en we zullen dan hier ook dankbaar gebruik van maken gedurende enkele uurtjes. In Twizel hebben we in de lokale Diving Shop enkele gekleurde staafjes gekocht die dienen om opgevist te worden en Sven en de meisjes amuseren zich hier te pletter mee, terwijl Eline haar taak als fotografe van dienst weer ter harte neemt. (het water was trouwens voor haar wel wat te koud…). Na het zwemmen ontspannen we rond de mobilhome en de meisjes maken nog dankbaar gebruik van de speeltuin. We aperitieven nog in een zalig zonnetje, Marlborough Sparkling Wine met BBQ ringchips, de favoriet van de meisjes. Zelfs het avondeten is nog buiten, iets wat niet al te veel gebeurt want vanaf 18u koelt het hier meestal een graadje of 10 af. Voor ons telt dit als de echte afsluitende dag en we nemen dan ook, met een fantastisch gevoel en reeds wat heimwee, afscheid van wat velen omschrijven als het “mooiste land ter wereld”. Hoewel we nog niet de hele wereld hebben gezien, kunnen we perfect indenken waarop deze uitspraak gebaseerd is.
’s Ochtends rijden we nog eerst even via de Scenic Route, de Touristic drive over de heuvelruggen van Banks Peninsula terug naar Christchurch. Dit laatste ritje is er één om U tegen te zeggen. De uitzichten zijn fenomenaal, de weg is zeer kronkelig en extra uitdagend als zelfs de koeien in het midden van de haarspeldbochten liggen… Aangekomen in Christchurch checken we in in ons hotel (op 500m van de luchthaven) en brengt Sven de camper terug binnen. Eline beleeft de nodige stress in de hotelkamer, want Febe sluit alle deuren af en krijgt de sloten niet terug open… Van op het terras kunnen we Febe in de kamer zien rondlopen, van paniek nog geen sprake. Drie security mannen proberen de deur open te krijgen maar het slot weigert dienst. Sam is al in alle staten want die denkt dat Febe voor altijd in die hotelkamer zal vastzitten! Net voor ze het hangslot willen doorknippen, komt de vierde met zijn sleutel proberen en die krijgt de deur gelukkig wel open!!! Sven heeft geen problemen met de camper, we geven hem in goede staat af en hij krijgt een cadeautje mee voor Febe… De koerier heeft zijn werk gedaan en heeft de schoenen van Febe afgeleverd bij de Kea depot!! Febe is in de zevende hemel!! We kruipen vroeg in ons bed, weliswaar goed gemarineerd want al onze drank moest op… Om 4u gaat onze wekker want om 6u15 vertrekt ons vliegtuig. Op naar nieuwe avonturen…