Dunedin-Akaroa
Door: vancaimereclub
Blijf op de hoogte en volg Familie
22 Februari 2012 | Nieuw Zeeland, Akaroa
Dunedin – Lake Tekapo
Vandaag staat er een klein citytripje gepland naar Dunedin stad. Helaas zijn de weergoden ons vandaag niet zo goed gezind. Het is een druilerige dag en dus besluiten we om vandaag te beginnen met een bezoek aan de grootste chocoladefabriek van het Zuidelijk Halfrond. Cadbury’s ligt in het centrum van Dunedin en we gaan hiernaartoe met een taxi. Sam vindt het ongelooflijk om nog eens in een gewone auto te rijden en zeker één die helemaal géén geluid maakt (we reden in een Toyota hybride). Wie ooit Roald Dahl’s “Sjakie in de chocoladefabriek” heeft gelezen, weet wat we hier ervaren. We kijken onze ogen uit en worden overladen met lekkers door onze gids. Toch gaat er niets boven onze Belgische chocolade:):):) . We begeven ons dan naar het treinstation om te informeren naar wat wordt bestempeld als één van de mooiste treinritten ter wereld: De Taieri Gorge Traintrip. Tot onze verbazing kunnen we binnen anderhalf uur reeds mee op de trein… dus snel even lunchen en dan 4 uur treinen richting binnenland en terug. De treinrit is ongelooflijk mooi maar mits iets beter weer waren we zeker van onze sokken geblazen. De meisjes vonden het super om op dit oude treinstel tussen de wagons te gaan staan en zo mee te kunnen genieten van de zoveelste “million dollar views”. Ons avondeten nuttigen we in de stad alvorens terug te keren naar de camping en vroeg onder de wol te kruipen. ’s Morgens spelen de meisjes nog even in de speeltuin. Febe vertrekt met schoentjes aan maar keert terug zonder…
Op naar Oamaru, we plannen wel nog enkele tussenstopjes bij de steilste straat ter wereld en in de buurt van Moeraki waar men de Moeraki Boulders kan bezichtigen en de beste vers gerookte vis van NZ South Island kan te pakken krijgen. Sven stapt even uit om te gaan kijken naar Baldwin Street, deze straat heeft op sommige stukken een stijgingspercentage van 19% en is inderdaad bangelijk steil. De enkelingen (lees overmoedigen) die eraan beginnen met overgeëquipeerde fietsen moeten snel het pleit beslechten. Dan maar voort naar Moeraki, een kustplaatsje dat vooral bekend staat om zijn bolvormige stenen die her en der verspreid liggen op het strand, maar ook om Fleur’s Place. Dit restaurantje bereidt direct verse vis, die aangeleverd wordt op de pier waaraan het gelegen ligt. De gerookte verse vis (kabeljauw, brasem, zeezalm,…) is befaamd en Sven besluit toch een pakketje te kopen om mee te nemen. We picknicken aan de kant van de zee en de meisjes maken weer gretig gebruik van de lokale speeltuin. We rijden daarna door naar de Moeraki Boulders. Deze stenen lijken op grote knikkers die door een reuzenkind zijn uitgestrooid over een strook strand van nauwelijks één kilometer lang. De rotsen zijn een zeer leuke bezienswaardigheid, maar de attractie van Moeraki vormen enkele Hector Dolfiijnen die in tegenstelling tot Curio Bay vandaag zo zot als nen top staan en de gekste capriolen uithalen. Ze surfen samen de golven af, ze maken salto’s, slaan met hun staart tegen het water,… Fantastisch om zien!!!
In Oamaru komen ’s avonds de pinguïns aan land, dus na het avondeten kleden we iedereen dik aan want het is hier ’s avonds goed koud. Het is een geweldig schattig zicht om de blauwe pinguïns met tientallen tegelijk uit de zee te zien komen, in groep de rotsen opklimmen en naar hun nesten te zien waggelen. Onze meisjes worden moe( het is al lang na bedtijd) dus waggelen wij maar snel terug naar onze camper.
De volgende ochtend is de zon weer van de partij, we trekken terug het binnenland in, naar Aoraki/Mt Cook national Parc. Onderweg stoppen we bij enkele oude Maori tekeningen op de rotsen (niet zo veel aan te zien) en uiteraard picknicken we onderweg bij een speeltuin. Na ons verblijf in Nieuw-Zeeland kunnen wij een boek schrijven over de speeltuinen hier:). Hier merken we dat we een paar schoenen missen… Febe helemaal in tranen want haar ballerina schoenen, waar ze veel moeite voor heeft moeten doen om die te krijgen, zijn we vergeten in de speeltuin in Dunedin. Haar schoenen, die ze al heel de winter wil aandoen maar niet mag aandoen omdat het te koud is en hier dus wel mag aandoen, zijn weg!! Gelukkig herinneren we ons waar ze gebleven zouden kunnen zijn, Sven neemt de telefoon en belt de camping. Ze zijn er nog!! Per courier worden ze verstuurd naar de depot van de camper zodat ze daar, hopelijk, vrijdag zijn…
We rijden langs mooie wegen en langs een fel blauw meer, Lake Pukaki, de kleur ziet er bijna chemisch uit. Eens aangekomen maken we nog een wandeling naar het Kea point, hier verwachten we toch wel Kea’s te zien… Niet dus, het uitzicht is mooi maar geen vogel te bekennen. We hoorden van iedereen dat de Kea’s hier rijkelijk aanwezig zijn en ruitenwissers opeten maar daar zien wij niks van. Blijkt dat de papegaaien dit weekend een oorlog verloren hebben tegen de valken en daarom even verdwenen zijn. Over een weekje verwachten ze ze wel terug, maar dan zijn wij hier natuurlijk al weg . We plannen nog een wandeling van ongeveer 2u voor de volgende morgen, maar spijtig genoeg kunnen we die niet doen omdat het terug aan het regenen is. Het is geen kleine miezer maar echt drashen, dus gaan we naar het visitor center en kijken daar naar de mooie tentoonstelling over de natuur. De meisjes zijn geïnteresseerd maar vinden al snel een paar puzzels die ze leuker vinden. We rijden naar Lake Tekapo, waar het wel bewolkt is maar niet regent, gaan even langs de garage voor een luxe herstelling aan de camper (de DVD speler had het begeven toen we een gravel road namen) en kamperen aan de rand van het meer.
Voor we onze rit de volgende ochtend verder zetten, rijden we nog Mount John op waar we een ongelooflijk mooi uitzicht hebben. Gelukkig is het niet meer zo bewolkt en kunnen we de Southern Alps in zijn geheel bewonderen. Na iets gedronken te hebben, zetten we onze rit voort want we hebben nog een lang stuk te gaan, ons einddoel vandaag is Akaroa. Het laatste stuk van de weg is zeer kronkelig maar wel weer heel mooi. Eens aangekomen op de camping, spelen de meisjes (u raadt het al) in de speeltuin, Sven verbroedert met onze Nederlandse buren en Eline doet de was.
We voelen dat onze reis door Nieuw-Zeeland op zijn einde loopt, met pijn in ons hart zijn we stilletjes afscheid aan het nemen van dit wondermooie land. De voorbereidingen voor onze volgende stop (Australië) zijn begonnen…
Vandaag staat er een klein citytripje gepland naar Dunedin stad. Helaas zijn de weergoden ons vandaag niet zo goed gezind. Het is een druilerige dag en dus besluiten we om vandaag te beginnen met een bezoek aan de grootste chocoladefabriek van het Zuidelijk Halfrond. Cadbury’s ligt in het centrum van Dunedin en we gaan hiernaartoe met een taxi. Sam vindt het ongelooflijk om nog eens in een gewone auto te rijden en zeker één die helemaal géén geluid maakt (we reden in een Toyota hybride). Wie ooit Roald Dahl’s “Sjakie in de chocoladefabriek” heeft gelezen, weet wat we hier ervaren. We kijken onze ogen uit en worden overladen met lekkers door onze gids. Toch gaat er niets boven onze Belgische chocolade:):):) . We begeven ons dan naar het treinstation om te informeren naar wat wordt bestempeld als één van de mooiste treinritten ter wereld: De Taieri Gorge Traintrip. Tot onze verbazing kunnen we binnen anderhalf uur reeds mee op de trein… dus snel even lunchen en dan 4 uur treinen richting binnenland en terug. De treinrit is ongelooflijk mooi maar mits iets beter weer waren we zeker van onze sokken geblazen. De meisjes vonden het super om op dit oude treinstel tussen de wagons te gaan staan en zo mee te kunnen genieten van de zoveelste “million dollar views”. Ons avondeten nuttigen we in de stad alvorens terug te keren naar de camping en vroeg onder de wol te kruipen. ’s Morgens spelen de meisjes nog even in de speeltuin. Febe vertrekt met schoentjes aan maar keert terug zonder…
Op naar Oamaru, we plannen wel nog enkele tussenstopjes bij de steilste straat ter wereld en in de buurt van Moeraki waar men de Moeraki Boulders kan bezichtigen en de beste vers gerookte vis van NZ South Island kan te pakken krijgen. Sven stapt even uit om te gaan kijken naar Baldwin Street, deze straat heeft op sommige stukken een stijgingspercentage van 19% en is inderdaad bangelijk steil. De enkelingen (lees overmoedigen) die eraan beginnen met overgeëquipeerde fietsen moeten snel het pleit beslechten. Dan maar voort naar Moeraki, een kustplaatsje dat vooral bekend staat om zijn bolvormige stenen die her en der verspreid liggen op het strand, maar ook om Fleur’s Place. Dit restaurantje bereidt direct verse vis, die aangeleverd wordt op de pier waaraan het gelegen ligt. De gerookte verse vis (kabeljauw, brasem, zeezalm,…) is befaamd en Sven besluit toch een pakketje te kopen om mee te nemen. We picknicken aan de kant van de zee en de meisjes maken weer gretig gebruik van de lokale speeltuin. We rijden daarna door naar de Moeraki Boulders. Deze stenen lijken op grote knikkers die door een reuzenkind zijn uitgestrooid over een strook strand van nauwelijks één kilometer lang. De rotsen zijn een zeer leuke bezienswaardigheid, maar de attractie van Moeraki vormen enkele Hector Dolfiijnen die in tegenstelling tot Curio Bay vandaag zo zot als nen top staan en de gekste capriolen uithalen. Ze surfen samen de golven af, ze maken salto’s, slaan met hun staart tegen het water,… Fantastisch om zien!!!
In Oamaru komen ’s avonds de pinguïns aan land, dus na het avondeten kleden we iedereen dik aan want het is hier ’s avonds goed koud. Het is een geweldig schattig zicht om de blauwe pinguïns met tientallen tegelijk uit de zee te zien komen, in groep de rotsen opklimmen en naar hun nesten te zien waggelen. Onze meisjes worden moe( het is al lang na bedtijd) dus waggelen wij maar snel terug naar onze camper.
De volgende ochtend is de zon weer van de partij, we trekken terug het binnenland in, naar Aoraki/Mt Cook national Parc. Onderweg stoppen we bij enkele oude Maori tekeningen op de rotsen (niet zo veel aan te zien) en uiteraard picknicken we onderweg bij een speeltuin. Na ons verblijf in Nieuw-Zeeland kunnen wij een boek schrijven over de speeltuinen hier:). Hier merken we dat we een paar schoenen missen… Febe helemaal in tranen want haar ballerina schoenen, waar ze veel moeite voor heeft moeten doen om die te krijgen, zijn we vergeten in de speeltuin in Dunedin. Haar schoenen, die ze al heel de winter wil aandoen maar niet mag aandoen omdat het te koud is en hier dus wel mag aandoen, zijn weg!! Gelukkig herinneren we ons waar ze gebleven zouden kunnen zijn, Sven neemt de telefoon en belt de camping. Ze zijn er nog!! Per courier worden ze verstuurd naar de depot van de camper zodat ze daar, hopelijk, vrijdag zijn…
We rijden langs mooie wegen en langs een fel blauw meer, Lake Pukaki, de kleur ziet er bijna chemisch uit. Eens aangekomen maken we nog een wandeling naar het Kea point, hier verwachten we toch wel Kea’s te zien… Niet dus, het uitzicht is mooi maar geen vogel te bekennen. We hoorden van iedereen dat de Kea’s hier rijkelijk aanwezig zijn en ruitenwissers opeten maar daar zien wij niks van. Blijkt dat de papegaaien dit weekend een oorlog verloren hebben tegen de valken en daarom even verdwenen zijn. Over een weekje verwachten ze ze wel terug, maar dan zijn wij hier natuurlijk al weg . We plannen nog een wandeling van ongeveer 2u voor de volgende morgen, maar spijtig genoeg kunnen we die niet doen omdat het terug aan het regenen is. Het is geen kleine miezer maar echt drashen, dus gaan we naar het visitor center en kijken daar naar de mooie tentoonstelling over de natuur. De meisjes zijn geïnteresseerd maar vinden al snel een paar puzzels die ze leuker vinden. We rijden naar Lake Tekapo, waar het wel bewolkt is maar niet regent, gaan even langs de garage voor een luxe herstelling aan de camper (de DVD speler had het begeven toen we een gravel road namen) en kamperen aan de rand van het meer.
Voor we onze rit de volgende ochtend verder zetten, rijden we nog Mount John op waar we een ongelooflijk mooi uitzicht hebben. Gelukkig is het niet meer zo bewolkt en kunnen we de Southern Alps in zijn geheel bewonderen. Na iets gedronken te hebben, zetten we onze rit voort want we hebben nog een lang stuk te gaan, ons einddoel vandaag is Akaroa. Het laatste stuk van de weg is zeer kronkelig maar wel weer heel mooi. Eens aangekomen op de camping, spelen de meisjes (u raadt het al) in de speeltuin, Sven verbroedert met onze Nederlandse buren en Eline doet de was.
We voelen dat onze reis door Nieuw-Zeeland op zijn einde loopt, met pijn in ons hart zijn we stilletjes afscheid aan het nemen van dit wondermooie land. De voorbereidingen voor onze volgende stop (Australië) zijn begonnen…
-
22 Februari 2012 - 10:55
Ellen En Co:
Dag Sven, Eline, Sam en Febe,
Wat een schitterende avonturen allemaal!!! We zijn stiekem een beetje jaloers, vooral op al die speeltuinen daar ;)
Geniet ook nog met volle teugen van jullie 2de deel van de reis!
Op 19 maart start ik in Bonheiden. Daarvoor gaan we nog een weekje naar Egypte. Loes kijkt er al naar uit om net als Sam en Febe met het vliegtuig op reis te gaan. Gelukkig is het maar 5 uurtjes vliegen ;)
groetjes Ellen, Rob, Loes en Joost
-
22 Februari 2012 - 11:34
An:
Wat een fantastische verhalen allemaal amaai....om nog maar te zwijgen over de prachtige foto die jullie ons doorsturen...wow seg...dit moet echt wel een droom zijn die uitkomt voor jullie, hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze dit meegemaakt hebben he...soms als ik het allemaal lees denk ik wel pfff zouden die nu niet ongeloofelijk moe zijn van het van hier naar daar gaan of reizen, maar dat hoort er bij, dat is dan wel een gezonde vermoeidheid he... geniet ervan mannekes....het zal voorbij zijn voor je weet. Groetjes An -
22 Februari 2012 - 13:05
Eva-Luna:
Dag Sammeke,
waw, zoveel speeltuinen. Jij hebt wel geluk hé. Nu is het bij ons ook vakantie en Arthur is al komen spelen en straks komt Beer en morgen Finn en gisteren ben ik bij Jutta gaan spelen. En als jij terug bent gaan wij hééééééééééél veel samen spelen. Afgesproken? Ik mis jou heel hard.
dikke kus van eva-luna -
23 Februari 2012 - 00:38
Hilde:
Geniet, geniet, geniet. Sla alles goed op, zodat je niets kan vergeten van dit prachtige avontuur -
23 Februari 2012 - 08:24
Liesbet,Lieven,Sien:
Prachtig!!!! Geniet nog van jullie laatste dagen in NZ en geniet dan ook vooral van Australië, dat zal wel zeker weer iets helemaal anders zijn en vooral warmer. Stuur een beetje zon en warmte naar hier dan kunnen we daar ook wat van genieten.
Dikke knuffels aan die 2 flinke meisjes en ook aan Sven en meter Eline...xxx
Sien is terug flink aan het eten zodat ze in Frankrijk kan opboxen tegen haar 2 grote idolen.... -
23 Februari 2012 - 13:53
Flor:
Ik vind dolfijntjes heel lief.Wanneer komen Sam en Febe nog eens bij ons thuis spelen? Wij hebben lekkere koekjes gekocht voor jullie. Papa is aan t klussen, t wordt mooi. Goed vliegen straks naar Australië!!!!
xxx Flor -
23 Februari 2012 - 20:14
Bomma Bompa:
We hebben weer genoten van jullie reisverhaal !(boeiend en vlot geschreven ) Prima vlucht naar Australie !!!
Dikke zoen
-
23 Februari 2012 - 20:44
Joeri :
man man, echt wel een schoon land!!!
Hoop voor jullie dat australie ook zo mooi is (tweifel d'r eerlijk gezegd wel aan) -
24 Februari 2012 - 17:28
Elke:
Hopelijk zijn jullie goed aangekomen bij jullie volgende bestemming. we wachten vol spanning af naar de verhalen die jullie over dit land gaan schrijven.
groetjes en tot snel! -
26 Februari 2012 - 09:38
Wout:
Hallo vancaimereclub,
't Is iedere keer weer genieten van jullie fantastische verhalen en mooie foto's. 't Is ook iedere keer stilletjes vloeken dat ik de winter hier in België doorbreng... maar jullie verhalen zette NZ nog hoger op mijn wish-list.
Veel plezier nog bij de kiwi's en binnenkort bij de ozzie's! Sam en Febe: veel plezier nog op alle speeltuinen!
Groetjes,
Wout
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
