Sydney- The Blue Mountains- Forster

‘s morgens pikken we de camper op bij Kea. Het HQ in Sydney wist op voorhand van onze komst af daar we hadden aangegeven dat we even wilden bijpraten over de ervaringen tot zover met de Australische campers en onze teleurstelling daaromtrent. We worden ontvangen met alle egards en treffen een regeling om de ongemakken te vergoeden. We vertrekken met onze laatste campervan voor de trip(hopelijk!!!) en deze is duidelijk van het niveau van diegene die we in NZ hadden. We vertrekken richting Katoomba, één van de stadjes die gelegen zijn in het middelpunt van “The Blue Mountains National Park”. Dit nationale park wordt omschreven als de Grand Canyon van Australië. De kloven zijn bedekt met oeroude bossen en regenwoud. We hebben weliswaar in NZ vele mooie landschappen en natuur mogen bewonderen maar dit is toch weer heel anders en valt ook te catalogeren onder de “million dollar views”. Om de toeristenbussen voor te zijn gaan we de volgende dag om 9u meteen naar Echo point om de Three Sisters te aanschouwen. Dit zijn 3 geërodeerde rotsformaties die deel uitmaken van de Aboriginal Mythen en legendes en tekenend zijn voor de Blue Mountains. We wandelen ook nog tot op de eerste sister, maar de trap verder naar beneden is gesloten door de regenval van de afgelopen weken. Wij genieten nu alleszins van een lekker zonnetje. Bij elke Aziaat die we tegenkomen duiken onze meisjes weg achter onze rug, of bedekken hun ogen met hun handen. Daarna gaat het richting Scenic World waar we met een dagpasje kunnen gebruik maken van een grote gondellift die ons het beste uitzicht biedt over de vallei en die beschikt over een glazen vloer zodat je alle dimensies goed kan inschatten. Daarnaast kunnen we ook gebruik maken van een railway die gebouwd is op de oude rails van een steenkoolmijn die al 100 jaar niet meer in gebruik is. De railway leidt ons naar een wandelpad van waaruit je aan de bodem van de vallei goed de oerbossen kan bekijken en waar ook de oude mijningang en gereedschappen zoals kolenkarretjes enz… kan bezien. De railway zelf is voor de meisjes de max. In een helling van 52° rijden we naar beneden en de kriebels in de buik, die dat oplevert, vinden ze geweldig. Na het aanschouwen van al dit moois, is er nog net tijd voor een ijsje en begeven we ons naar de volgende camping een paar kilometer verder. De omschrijving is super: great playground, 3 heated pools, duck pond… Aangekomen, blijkt de waarheid lichtjes verbogen. Aan de overkant van de baan is er weldegelijk een gemeentelijk park waar je dit allemaal kan vinden, maar de kinderen de vrijheid laten om zelf met vriendjes en vriendinnetjes te spelen terwijl wij kunnen toekijken van op een afstand, zit er hier spijtig genoeg niet in. We nemen dan maar alle spullen bijeen en gaan nog voor enkele uurtjes zwemmen. De heated pool (solar heated) wordt de eerste 10 minuutjes aarzelend gebruikt, maar wanneer de meisjes van de redster 2 drijfplanken in de vorm van een krokodil en een dolfijn en ook nog eens een strandbal krijgen, dan kan het plezier past echt beginnen. Na het zwemmen nog even een goed douchke nemen samen met papa en dan zijn de meisjes klaar voor een lekker aperitiefke en eten alvorens moe maar voldaan tussen de lakens te kruipen.
Opstaan onder een grijze hemel en na amper 15 minuten beginnen de eerste regendruppels al te vallen. Spijtig, want vandaag vertrekken we van de Blue Mountains naar de kust langsheen één van de mooiste wegen in New South Wales. De mooie uitzichten van deze kant van de Blue Mountains en de fruitgaarden gaan dus aan ons voorbij want het is echt géén weer om een hond door te jagen. Op de koop toe wordt Eline een beetje zenuwachtig want deze namiddag staat er ons wéér een volgend hoogtepunt van onze reis te wachten. We trekken naar Palm Beach. Op zich een kustdorpje als een ander, ware het niet dat hier de opnames gebeuren van “Home and Away”, de Australische cultsoap (of zoals Sven zegt: de grote kutteshow) die al 20 jaar lang onze TV teistert en zich afspeelt in het fictieve dorpje “Summer Bay”. We parkeren onze camper aan de plaatselijke golfclub en onze meisjes zijn ongelooflijk gefascineerd door enkele heren die met een stok tegen een balletje kloppen om dit dan in een gaatje te krijgen. Febe wil zelfs naar dit gaatje gaan kijken en ik kan ze nog maar net van de fairway houden. Eline gaat ondertussen ook al eens kijken of de locatie de juiste is. Ze komt terug met een brede glimlach. Voor de insiders: ik voelde mij misschien een beetje Layton Hewitt in Melbourne, Eline waant zich Hailey (actrice Rebecca Cartwright, vrouw van de Layton) wanneer ze op het grasveld naast de surfclub heeft kunnen genieten van het Summer Bay gevoel. Ook hier zijn de Aziaten weer goed vertegenwoordigd. Ze stoppen met een tourbus die alle locaties van de show afgaat (bestaat echt!!!) stappen uit en gaan bij wijze van spreken snuffelen aan het handvat van de douche van de surfclub omdat de Vinnie in aflevering 2589 deze knop nog heeft vastgehouden. Hilarische taferelen krijgen we hier te zien. Het gaat zelfs zover dat je fake redderskledij en andere memorabilia van Summer Bay kan kopen en dat er een echt Summer Bay uithangbord boven de surfclub hangt. De locatie wordt zelfs gebruikt als huwelijkslocatie voor fans…
We maken nog een wandeling over het strand en picknicken aan de grote speeltuin naast de golfclub. Hier genieten we van de typische “Ozzie atmosphere”. Naast de speeltuin is er hier overal ook een tot in de puntjes ingerichte picknickspot ter beschikking. De bakplaten/BBQ mogen door iedereen gratis gebruikt worden. Ook vandaag komt een groepje vrienden bij elkaar om de verjaardag van één van de kindjes te vieren. We kunnen alleen maar met spijt vaststellen dat we dit bij ons niet kennen, anders hadden we waarschijnlijk al héél vaak afgesproken met vrienden, kennissen, enz… om zo samen te picknicken. We begeven ons naar onze camping en genieten hier van onze meisjes die samen met een heleboel andere kinderen, die hier op weekend zijn, lustig de speeltuin onveilig maken. Sam maakt een vriendje en speelt een partijtje cricket (de nationale sport hier!!!).
Vandaag (zondag) begeven we ons naar Port Stephens, een schiereilandje net voorbij Newcastle. We kiezen voor een kleine camping met een playground en gelegen naast het strand in Nelson Bay. We installeren ons en direct valt ons op dat de gemiddelde leeftijd van onze buren ongeveer de onze x 2 is. Hier moeten we nog aan wennen, buiten ons zijn er nu weinig andere koppels met kinderen. Het zijn vooral de gepensioneerden die er met luxueuze 4x4 en all-terrain caravan op uit trekken. Het strand is wondermooi, geen zwarte sandflies, een gevaarlijke branding dat wel. De meisjes maken samen met Sven een traditioneel zandkasteel of liever zandfort. Een grote vesting met omwalling zou het hoofd moeten bieden aan de golven. Sam gaat moedig bovenop het fort staan en Febe volgt spoedig. Net voordat het laatste deel door de golven wordt opgeslokt, besluiten we nog een leuke strandwandeling te maken. De meisjes willen nog op de speeltuin spelen en wij maken ondertussen het avondeten klaar. We plakken allemaal van het zeewater en het zand en Febe gaat alvast met Sven in de douche. Febe wil bij de meisjes en zo geschiedt… tot er door de Securityguard (tevens eigenaar) met een zware Maglite zaklamp (genre Brusselse metro) op de deur wordt geslagen en Sven geïnterpelleerd wordt dat hij niets te zoeken heeft in de “ladies room”. 2 dames van een pak boven de 70 hebben de bewaker gemeld dat er een man in hun toilet zit en dat ze hun eerbaarheid aangetast voelen. Wanneer Sven mompelend terugkomt en zijn verhaal vertelt, ligt Eline in een deuk. Deze anekdote zal ons nog heel lang bijblijven. We beslissen dan maar van camping te veranderen en verhuizen 10 km verder naar een camping met een lagunezwembad en whirlpool. (genre Centerparcs maar buiten en wat kleiner) We verkennen eerst het strand (op ongeveer 200 meter van ons) en gaan dan zwemmen in het zwembad en spelen een partijtje minigolf. Onze meisjes zijn gefascineerd door het gegeven: met een stok tegen een balletje meppen en zo in een gaatje terecht komen. Sven belt nog even met een plaatselijke surfer om morgenvroeg wat les te krijgen in het golfsurfen. We blijven tot bij zonsondergang in het zwembad alvorens te aperitieven. Onze meisjes zijn nu heel duidelijk ingesteld op zwembad/strand/speeltuin met vriendinnetjes. Eline en Sven besluiten dan ook om voor de komende 2 weken 5 belangrijke criteria te hanteren voor de keuze van de campings. Sea, swimming pool, surf, speeltuin, sun. Voor deze laatste hopen we op een beetje medewerking van de weergoden. De laatste dagen waren toch wel wat aan de wisselvallige kant.
Dinsdag: Sven gaat ‘s morgens om 9uur golfsurfen op One Mile beach. Gedurende 2 uur krijgt hij les van een lokale surfer en vanaf de eerste golf heeft hij de smaak te pakken. Rechtstaan en de golf berijden, lukt vanaf de eerste keer maar de frivole dingen zoals op TV zijn duidelijk te hoog gegrepen. (Dat proeft een beetje als borrelnootjes maar dan zonder een pintje) Sven krijgt het bezoek van 3 surfgroeppies die vooral lachen als hij na een tiental meter wederom door de golven van de plank wordt getild. Na 2 uur lukt het al aardig en Sven neemt zich dan ook voor om de komende 2 weken nog zoveel mogelijk te oefenen. Ondertussen speelt Eline nog een partijtje minigolf met de meisjes en wordt er al druk gelobbyd om terug te gaan zwemmen. Hiervoor wordt nog gewacht tot Sven terug is. De rest van de middag wordt doorgebracht in het zwembad, zelfs wanneer Sven het koud begint te krijgen zijn de meisjes met geen stokken uit het water te krijgen. Het is een plezier om hen bezig te zien.
Woensdag: we rijden verder richting Forster. Op onze weg komen we Oakvale Farm tegen, hier kan je koala’s, kangoeroes, geiten, wallabies,… aaien en eten geven, iets waar onze meisjes al lang over praten om te doen. Dus stoppen we en gaan een kijkje nemen. We zijn net op tijd, want er worden meteen flesjes melk uitgedeeld om aan de geitjes te geven. Het is een beetje een drukke bedoening en de eerste kinderen raken in paniek en beginnen te gillen. De geiten lopen druk rond in de groep kinderen en natuurlijk gillen onze meisjes goed mee, met als gevolg dat Sven en Eline de geiten hun melk geven met elk een kind aan hun been, dat half in paniek is. OK, … de kinderen zijn terug gekalmeerd als de koe wordt binnengebracht om gemolken te worden. Met een klein hartje durven onze heldinnen dit toch te bekijken, maar zelf eens proberen zit er niet in. Onze tocht op de farm gaat verder naar de koala’s waarvan het hok wordt opengezet. De koala’s gaan op de arm van de verzorgers en wij mogen ze strelen… Na lang twijfelen durft Sam dan toch haar hand uit te steken en de zachte pels van de koala te aaien, Febe blijft bang op de arm van Eline zitten en durft niet te bewegen. We wandelen dan maar verder op de farm waar de kangoeroes je tegemoet komen en graantjes uit je hand eten, ook hier komt het heldinnengehalte van onze meisjes naar boven :).
Na het bezoekje aan de farm zetten we onze rit verder waar we aankomen op de camping. De meisjes verkennen meteen de speeltuin en het zwembad en alles wordt goed bevonden. Op en rond de camping is er genoeg te beleven dus besluiten we om een dagje extra te blijven alvorens onze tocht verder te zetten.