Zion NP

28 juni, op naar het volgende NP, Zion NP. Dit is helemaal anders dan Bryce. Hier vooral gigantische granieten en dolomieten bergen en kloven die gesculpteerd en geërodeerd worden door de Virgin River en zijn bijriviertjes. Steile wanden tot wel 1100m. hoog die loodrecht vanuit het niets rijzen. Adembenemend mooi! We rijden de eerste camping voorbij en rijden tot de Watchman campground, die door onze Trotter reisgids wordt aanbevolen. De staanplaatsen liggen op amper 100m. van de Virgin River waar we kunnen zwemmen in de rapids. Helaas! FULL, zeggen de bordjes.Tot je aan de rangerpost rijdt en deze doodleuk meldt dat er toch nog een plaats vrij is voor één nacht. Goed geïnstalleerd, zijn we weer klaar voor onze typische NP routine. Visitor Center bezoeken, vragen naar de geschikte wandelingen, kan er iets speciaals gedaan worden (raften, horseback rijden, …) en of er een junior ranger programma is. We gaan met de shuttle bus tot aan de Zion Canyon Lodge van waaruit een leuke wandeling op de oever van de rivier vertrekt en waar ook de Corral gevestigd is. Zouden we nog eens kunnen paardrijden? Nee dus! We worden geweigerd want de cowboys zouden onze kinderen geen bevelen kunnen geven, indien de geroutineerde knollen die ze berijden, in paniek zouden slaan op hun vaste wandeling. Alleen als ze perfect Engels verstaan, kunnen ze mee. Als er dan ook nog eens geopperd wordt dat ze (Febe) “very little” is, dan weten we weeral hoe laat het is. Ons Europees dieet speelt ons duidelijk weer parten. Niet getreurd, geef ons maar een schattig, fijn (b)engeltje i.p.v. een 7-jarige gehaktbal met pootjes een worstenvingertjes. Cultuurverschillen moeten er zijn zeker?
We wandelen naar het Natural Museum en het Ranger center. Hier legt een ranger ons uit welke fauna en flora typisch zijn voor Zion en de kinderen krijgen de opdracht om een gedicht te schrijven over hun favoriete dier. De meisjes beschrijven de bever, en kijken vooral de ogen uit hun kop, bij de tentoonstelling die er is. De American condor met zijn vleugelspan van 8m is er tentoongesteld en onze meisjes zijn danig onder de indruk. Opdracht goed volbracht, dus tijd om terug te hiken tot aan den Hervé en ons zwemgerief aan te doen om wat verkoeling te gaan zoeken in de kristalheldere rivier. Groot jolijt en ongeloof!!! Leonardo Di Caprio en Prinses Elisabeth (Nl. koppeltje uit Monument Valley) staan hier ook. Zij besluiten om ook te gaan zwemmen en samen met de meisjes bouwen ze dammen, torens van keien en plonsen ze gedurende 2 uur in de heerlijk verfrissende rivier. We nodigen hen uit voor een aperitiefje en spreken af om om 21u naar een optreden van een ranger te gaan kijken. Deze heeft alle “specialekes” die er zijn in Zion omgezet in liedjes, gebaseerd op gekende melodietjes. Nen bever op “the Beatles”, coyote op Coldplay, een condor op Bob Dylan,… Met zijn gitaar en gezang en een enthousiast publiek van ongeveer 400 man, gaande van gezinnen met kinderen tot doorwinterde stoere hikers, voelt dit aan als een gepimpte versie van het kampvuur, de laatste avond op scoutskamp.

29 juni, Zion, dag 2.Vandaag staat er een stevig wandelingske gepland. Eerst nog even een plek zoeken om te slapen, want nogmaals iets regelen gaat niet dankzij het onverstaanbare reservatiesysteem. We settelen ons op de Southcampground en bereiden ons voor op het “kuitenbijterke”. De Upperfalls Trail, 430 hoogtemeterkes, op een smal wandelpadje dat kronkelt tegen de bergwand op en 3x een klein riviertje doorkruist. Dit gebeurt telkens ter hoogte van watervallen, die dan voor de nodige afkoeling kunnen zorgen. Aangenaam, het is immers weer 40+°. Het is puffen geblazen en onderweg zien we menig medemens geconfronteerd worden met het feit dat de natuur niet voorzien heeft dat onze voeding louter uit koolhydraten, (on)verzadigde vetten en suikers bestaat. Onze inspanning is het meer dan waard, wat een beloning!!! De Upper Falls, een waterval van 190m hoog stort zich in een natuurlijk gevormde pool. de plaatselijke Toon Hermans heeft hier een nog een bordje “No swimming” geplaatst maar in een oogwenk gaan de wandelschoenen uit en zitten de meisjes en Sven in het heerlijk verfrissende water. De meisjes vangen dikkopjes samen met andere kinderen en wij genieten vooral van de natuurpracht en het feit dat onze meisjes hier helemaal tot hun recht komen. De wandeling naar het dal is bijgevolg een hapje, onze batterijen zijn immers volledig opgeladen.
Nog even lunchen aan de lodge en dan de rest van de dag gaan zwemmen aan de rivier. We kiezen een plek aan een rapid/stoomversnelling die ons 25m meevoert vanop de rotsen van waarop we erin kunnen springen. 2 1/2 uur, waterpret tot de lippen paarsblauw zien, that’s the deal!!! Nog nagenieten van enkele dagen natuurschoon bij een lekker G&T’ke en dan de knop omdraaien. Morgen is het Las Vegas time!!!